ZÜBEYİR YETİK*

Düşünmeyi bilen, düşüneni seven,
seveni düşünen bir insan.

Ayrıntılarda tatlı tatlı gezinirken
esastan uzaklaşmayan dikkatli,
esasa değinirken
ayrıntıları kaçırmayan titiz bir insan.

Konuşurken "hitap" eden,
"hitap" ederken konuşan bir insan.

Düşünürken çok başka yerlerden
ve farklı açılardan bakan,
dinlerken ve anlarken
dinlediği
ve anlamaya çalıştığı insanlarla
aynı yerlerden
ve aynı açılardan bakan bir insan,

Baktığında gören,
gördüğünde
mutlaka bakan bir insan.

Soyutu irdelerken somutla el ele,
somutu irdelerken soyutla
gönül gönüle bir insan.

"Nefsinin yanında kötü,
Allah'ın yanında iyi,
insanların yanında
onlardan biri" olmayı
kendine yakıştırmış bir insan.

Hali yaşayan, halden anlayan
bir insan.

Hepimize YETİK;
kendine yitik,
bin insan
gibi bir insan.

Zaman gibi uzayan,
uzam gibi yayılan,
Yusufu Kenan gibi, Bedri zaman gibi,
Ali İmran gibi bir insan.

·
*Cuma AĞAÇ
Memleket Edebiyat Dergisi
Ocak 2007; Sayı:2-3,